دوای درد این روز هایم شمایید

زمان چیزعجیبی است 🤔

گاهی با سرعت گاهی هم به کندی اما میگذرد و عمرمان به قول قدیمی ها با سرعت باد میرود .حال این روزهایم زیاد از حد خوب نیست و حرفهایم هم به گوش کسی نمی رسد در واقع گوش شنوایی ندارم تا برایش حرف بزنم .😐

تنها دلخوشی ام شما ها هستید ودوای دردهایم . هیراد عزیزم تا به امروز دو بار سر کلاس ژیمناستیک حاضر شده هر چند فعالیتی نکرده و بیشتر تماشاچی بوده اما من هنوز به این راه ادامه میدهم تا تو توانایی هایت را بیشتر از قبل به نمایش بگذاری و از حالا بگویم که تسلیم نمی شوم .هیرسا برای بار دوم کلاس های گفتارش را آغاز کرد اما علاقه ای نشان نمیداد و هر چه هم میگفت دوباره از سر لجبازی به سکوت تبدیل کرد وما تصمیم گرفتیم دوباره کلاسهایش را لغو کنیم که خدارو شکر باعث شد هیرسا دوباره به حرف بیاد و خودش به تنهایی راهش را ادامه دهد این روزها حتی شاهد آواز خواندنت هم هستیم و چقدر علاقه خاصی به موسیقی داری ونمیدانی چه دلبرانه هم کلام تمام آهنگهایی میشوی که میشنوی و تا جایی که بتوانی تمامش را به زبان         می آوری .این روزها باز برای حال خودم شاعر شده ام هر چند نوشته هایم بوی غم میدهند اما حالم را خوب میکنند حرفهایی را که نمیتوان زد را مینویسم و کمی سبک میشوم .

به راهتان ادامه بدهید که تنها چشم به راه شما مادرتان است.💗